Pouco a pouco imos entrando nas rutinas novas do cole... O caso é vir content@s, non preocupad@s. Que cousa máis curiosa é iso das preocupacións... Pesan moito e non nos deixarían nin xogar. Que por que dicimos iso?
Lucía, a orientadora tróuxonos un conto dunha preocupación que tivera ela cando era pequena, e que recomendamos moitísimo para botarlle un ollo na casa. É de Tom Percival e a súa Editorial é SM
Agarda, un minutiño, non quererás escoitar o conto?? Pois atención ó vídeo que ven agora...
O caso é que, falando, falando, descobrimos que na clase só había unha preocupación. Era unha que tiña a profe, non d@s cativ@s, porque tod@s @s cadradiñ@s din que NON TEÑEN NINGUNHA!! Pero que sorte temos...
Aínda así debuxamos na ficha unha preocupación calquera, a de Lucía mesmo...
Con pintura e paciencia foi quedando así...
Pasando os días, ós poucos, fumos descubrindo máis cousas que facer nos novos espazos da escola. Ainda que non puidemos estar tod@s porque os moquetes e as toses atacaron de novo😀.
De tódolos xeitos, podedes botarlle un olliño ó ben que o pasamos cando estamos case xuntos. Incríble!!
Ningún comentario:
Publicar un comentario